Zuidplas

Al zo lang ik hier in Nederland leef heb ik mij nooit beperkt gevoeld in mijn doen en laten. In dit mooie land mag ik zijn wie en wat ik ben. 

Natuurlijk wel met een gezond respect voor mijn medemens. Ik respecteer iedereen, ongeacht afkomst, huidskleur, geloof, politieke overtuiging, seksuele geaardheid, geslacht en ga zo maar door. Ik heb tijdens mijn leven geprobeerd iedereen in zijn waarde te laten, hoewel ik niet altijd eens ben met sommige levensfilosofieën. Een goede discussie over levensvraagstukken ben ik nog nooit uit de weg gegaan. 

Kortgeleden kreeg ik als raadslid van de mooie gemeente Zuidplas een voorstel onder ogen over de bouw van ouderenwoningen in een van onze dorpen. Deze woningen zijn gezien de vergrijzing hard nodig. Appeltje eitje zou je zo denken. Dat dacht ik in eerste instantie ook. Tot ik verder onderzoek deed naar de organisatie die deze woningen wilde realiseren.  De organisatie hield er regels op na die de bewoners moesten naleven. Op zich is het niet gek dat men er regels op na houdt om de leefbaarheid van zo'n complex te garanderen. Het wordt wel ongemakkelijk wanneer men ingrijpt in de levenssfeer van mensen. 

Deze organisatie verkondigde dat iedereen die hier wil wonen zich aan de regels van het reformatorische geloof moest houden. Dit wil onder andere zeggen dat dit geloof centraal staat in jouw leven, worden anders geaarden niet aanvaard, het gebruik van radio en tv wordt afgekeurd en hun relatie met god is bepalend voor hun relatie met hun naaste.

Ik duizelde even. Lees ik dit nu goed. Misbruikt men een verworven vrijheid om andersdenkenden te weren? Dat is in mijn en vele anderen ogen discriminatie. Iemand weigeren op basis van zijn seksuele geaardheid, ander geloof of geen geloof is volgens onze wetten niet toegestaan. Even twijfelde ik of ik op zijn beloop zou laten gaan, tot ik mijzelf afvroeg of ik het zou accepteren wanneer een andere particuliere instantie gelovigen zou afserveren vanwege hun geloof. Mijn antwoord? Natuurlijk niet. Iedereen heeft recht op zijn of haar plekje op deze mooie aarde. En hoe men dit gestalte geeft is aan het individu zelf. 

Laten we zuinig zijn op onze verworven vrijheden omdat deze niet altijd vanzelfsprekend waren.