Zuidplas

Mensen hebben altijd al voor elkaar gezorgd. Ouders werden wanneer ze hulpbehoevend werden door hun kinderen in huis genomen en andersom trokken net getrouwde kinderen bij hun ouders in wanneer zij geen woning konden vinden. Heel veel kinderen zijn opgegroeid met opoe in huis. Opoe hielp mee in het huis, paste op de kleinkinderen en was zo toch nog betrokken bij het gezin. Andere kinderen droegen, wanneer dat kon, een steentje bij om het geheel financieel mogelijk te maken. Zo had men toch nog een rustige oude dag.

In 1947 werd de noodwet ouderdomsvoorziening van kracht. Dit was de voorloper van de algemene ouderdomswet welke in 1956 werd ingevoerd onder het bewind van Willem Drees. In de volksmond werd de AOW vaak trekken van Drees genoemd. Dit  gaf ouderen meer financiële vrijheid.  Men was vaak niet meer afhankelijk van hun kinderen en kon langer op zichzelf blijven wonen. Daar tegenover stond dat de kinderen meer tijd voor zichzelf hadden en dat moeder de vrouw, wanneer ze dat wilde, een baantje zocht. Daardoor kreeg het gezin het iets breder en kon men zich luxere dingen permitteren zoals een vakantie, of een kleurentelevisie. Wanneer opa en/ of oma iets minder werden en soms wat hulp nodig hadden verhuisde men naar een bejaardenhuis. Hier werden ze in de gaten gehouden door de verzorging. Er werden leuke dingen georganiseerd zoals biljarten voor de heren en brei clubjes voor de dames. Daagjes uit en nog veel meer. Men woonde op zichzelf maar was toch van deze gemakken voorzien. Ouderen onder elkaar. Kinderen en kleinkinderen kwamen op gezette tijden aan om bij te kletsen. Iedereen blij.

Het koste natuurlijk wel geld maar dat had deze generatie wel verdiend. Zij hadden immers Nederland na de oorlog toch opgebouwd. Niet zeuren dus. Maar ja, zoals zo vaak geven in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst. Het koste toch wel erg veel om al die ouderen een onbezorgde oude dag te geven. De AOW rees de pan uit en al die bejaardenhuizen waren toch wel erg duur.  Daarbij zorgde de administratieve rompslomp en het steeds opnieuw invoeren van wetten en maatregelen ervoor dat vaak meer tijd werd besteed aan bijzaken dan aan zorg. De managerslagen stapelde zich op. Meer geld voor management en minder voor zorg. Men moet toch sturing hebben in een zorginstelling. Zorg kwam op de tweede plek. Dan maar korten op " extra's" zoals douchen of incontinentie materiaal. Mooi woord voor luiers. Maar ook het koekje bij de koffie of het advocaatje of borreltje op zondag verdween. Schraalhans werd keukenmeester. Minder geld, minder verpleegsters maar meer zorg. Men wordt steeds ouder en vraagt steeds meer zorg.

Terug naar de basis zegt het kabinet. Zoveel mogelijk thuis blijven en daar gebruik maken van familie vrienden en bekende om dit te realiseren. Deze zijn gratis dus kan een gedeelte van het verzorgend personeel eruit. Deze kosten namelijk veel te veel. Dat hebben de managers uitgedokterd. Als deze verzorgende na een bepaalde tijd in de bijstand komen kunnen ze altijd nog ingezet worden onder het mom van werkervaring opdoen. Misschien wel als mantelzorger van een bekende of familielid welke thuis verzorgd moet worden omdat deze nog niet "slecht" genoeg is om opgenomen te worden in een verpleeghuis. Snijd het mes aan twee kanten. Gratis verzorging en door een gediplomeerde verzorgende. Kunnen de managers gewoon op hun plek blijven zitten want "sturing" moet er natuurlijk wezen. Dat mag wat kosten en van snijden in eigen vlees hebben managers nog nooit gehoord, dus moeten er nog maar een paar verzorgende extra uit om het budget sluitend te krijgen. Misschien kunnen ze de zorgvrager nog wel een poot uitdraaien. Lopen kunnen ze toch vaak al niet meer. Misschien een extra pyjama dag extra of een toiletronde minder. Incontinentiemateriaal moeten ze zelf toch al betalen dus dat kost ook niets extra.

Natuurlijk zullen veel mensen liever thuis blijven, maar dat moet wel mogelijk zijn. Er dreigt nu een situatie te ontstaan dat mensen thuis moeten  blijven terwijl dit eigenlijk onverantwoord is. Licht dementerende ouderen die s' nachts kunnen gaan zwerven op straat. Liggen mensen een nacht op de grond omdat de hulp morgenochtend pas komt.

De SP gaat bij zorg terug naar de basis en dat is de hulpbehoevende. Meer handen aan het bed en minder achter het bureau. Geen bureaucratisch geneuzel maar menselijke zorg zodat we de oudere de onbezorgde oude dag kunnen geven welke zij verdienen. Dat de mensen met een verstandelijke beperking wel een menswaardig bestaan hebben met een daginvulling die bij hun past in plaats van een standaard oplossing.

Helaas zijn de plannen van dit kabinet wat betreft de nieuwe zorg goedgekeurd door de eerste kamer. Het is dus aan de SP om er voor te waken dat niemand buiten de boot valt wanneer het gaat om zorg. Zodra het eigen sociale vangnet het niet meer op kan vangen zal de gemeente dit moeten gaan doen. Hier zullen wij ons mannetje moeten staan en zorg voorop stellen. Dus meer handen aan het bed en minder achter het bureau. Daar maken we brandhout van. Kunnen de werkeloze managers zich mee warmen in de winter.